Η πράξη.

Η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη.

Όχι να βλέπεις πώς πηδάει η σπίθα από τη μια γενεά στην άλλη, 

παρά να πηδάς, να καίγεσαι μαζί της.
Η πράξη είναι η πλατύτερη θύρα της λύτρωσης. 

Αυτή μονάχα μπορεί να δώσει απόκριση

 στα ρωτήματα της καρδιάς. 

Μέσα στις πολύγυρες περιπλοκές του νου,

 αυτή βρίσκει το συντομώτερο δρόμο. 

Όχι βρίσκει' δημιουργάει δρόμο,

 κόβοντας δεξά ζερβά την αντίσταση της λογικής και της ύλης.

Γιατι αγωνίστηκες πίσω από τα φαινόμενα κυνηγώντας τον Αόρατο; 

Γιατί όλη ετούτη η πολεμική, 

η ερωτική πορεία ανάμεσα από τη σάρκα σου, 

από τη ράτσα, από τον άνθρωπο, από τα φυτά κι από τα ζώα;

 Γιατί, πέρα από τους άθλους τούτους, ο γάμος ο μυστικός, 

ο τέλειος εναγκαλισμός, η βακχική μαινόμενη επαφή 

μέσα στο σκοτάδι και στο φως;

Για να φτάσεις άπ' όπου κίνησες'

 στο εφήμερο, παλλόμενο, 
μύστηριώδικο σημείο της ύπαρξης σου

, με νέα μάτια, με νέα αυτιά, με νέα γέψη,

όσφρηση κι αφή, με φρένα καινούρια.

Το βαθύ, ανθρώπινο χρέος μας
 είναι όχι να ξεδιαλύνουμε και να φωτίσουμε 

το ρυθμό της πορείας του Θεού, 

παρά να προσαρμόσουμε, όσο μπορούμε, 

μαζί του το ρυθμό της μικρής, λιγόχρονης ζωής μας.

Έτσι μονάχα κατορθώνουμε να έχτελουμε κάτι αιώνιο εμείς οι θνητοί,

 γιατι συνεργαζόμαστε με κάποιον Αθάνατο.

Έτσι μονάχα νικούμε τη λεπτομέρεια,
τη θανάσιμη αμαρτία, 

νικούμε τη στενότητα του μυαλού μας, 

μετουσιώνουμε τη σκλαβιά του χωματένιου υλικού,

 που μας δόθηκε να δουλέψουμε, σ' ελευτερία. 

Ασκητική. Εκδόσεις Καζαντζάκη.