Ο χότζας και ο γιός του πήγαιναν στην αγορά .
Είχε ανεβάσει το παιδί πάνω στο γάιδαρο
κι αυτός ακολουθούσε περπατώντας .
Ένας χωρικός που βρήκαν στο δρόμο τους φώναξε:
-Να ποια είναι η σημερινή νεολαία!
Κάθεται ο νέος πάνω στο γάιδαρο,
ενώ ο γέρος πατέρας του είναι υποχρεωμένος
να βαδίζει.
Το παιδί κατέβηκε στενοχωρημένο και είπε στον πατέρα
του:
-Σου το είπα να μη με ανεβάσεις στο γάιδαρο.
Έλα, πάρε τη θέση μου.
Έτσι, ο χότζας ανέβηκε στο γάιδαρο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα κι ένας
άλλος περαστικός σχολίασε :
-Τι άστοργος πατέρας! Δεν είναι ντροπή
να είναι ανεβασμένος αυτός πάνω στο ζώο
και ο γιός του μια σταλιά παιδί
να είναι υποχρεωμένο να περπατά πίσω του;
-Ο χότζας ταράχτηκε.
Πήρε λοιπόν το γιό
του αγκαλιά
και συνέχισαν το
δρόμο τους,
ανεβασμένοι πάνω στο γάιδαρο.
Σε λίγο ένας άλλος
διαβάτης παρατηρεί:
- Τι σκληροί
άνθρωποι! Το γαϊδούρι είναι πολύ φορτωμένο.
Και να σκεφτεί κανείς, ότι
ο ένας από τους δύο είναι χότζας .
- Ο Ναστερντίν
στεναχωρήθηκε ξανά.
Κατεβαίνει χωρίς
καθυστέρηση από το γάιδαρο μαζί με το γιό του .
Μετά από
ώρα, συναντούνμια ομάδα χωρικούς.
Ένας απ αυτούς είπε κοροϊδευτικά:
-Τι ανοησία! Αφήνουν το γάιδαρο να περπατά χωρίς
κανένα βάρος ενώ αυτοί
ιδροκοπούν περπατώντας .
Τότε ο
χότζας, είπε στο γιό του:
-Βλέπεις παιδί μου πως δεν
είναι εύκολο
να ικανοποιήσεις όλο τον κόσμο.
Κάνε λοιπόν εκείνο που λέει η καρδία σου και νομίζεις για
σωστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου