ΜΥΩ – ΜΥΘΟΣ

 Μύω, που σημαίνει κλείνω τα μάτια, 

 το στόμα ή οποιαδήποτε αίσθηση,

 και  δηλώνει το  α-όρατο, το ά-ρητο

 και γενικότερα το απόκρυφο και μυστικό.

 Από το μύω παράγονται αρκετές λέξεις 

 που περιέχουν τις παραπάνω έννοιες : Ο μυελός,

 το Άγιο Μύρο, οι μύχιες  εσωτερικές – μυστικές

 σκέψεις, το μύδι, το κρόμμυον (το γνωστό μας κρεμμύδι).

 Από το μύω είναι και η λέξη Μύθος .

 Στην αρχαία εποχή ο μύθος ήταν ταυτόσημος

 με τον λόγο ( δηλαδή το νόημα ) και είχε την έννοια 

 της διδασκαλίας που σχετίζονταν με κάτι το ιερό.

  Η λέξη  Μυστήρια (Ελευσίνια Μυστήρια - Καβείρια μυστήρια)

 είναι μια μυστική ή απόκρυφη διδασκαλία με σκοπό την μύηση.

 Τα μυστήρια κατά την αρχαιότητα περιείχαν κατά κύριο λόγο 

 το απόρρητο μέρος της λατρείας, το οποίο μεταβιβαζόταν

 διάμεσου διαφόρων τελετών που είχαν ως σκοπό

 την μύηση των αμύητων. 

 Με τα μυστήρια οι μυημένοι αποκτούσαν ένα μέσο 

 για να μεταβούν σε ένα πλατύτερο πεδίο αντίληψης-  συνειδητότητας . 

 Τα μυστήρια είχαν πάντοτε 

 ως σκοπό να λάμψει το Αόρατο πίσω από το ορατό, 

 και η αλήθεια πίσω από το σύμβολο.

 Από την λέξη μυεω (που σημαίνει εισάγω στα μυστήρια)

 είναι η λέξη Μύστης,  όπου κατά την αρχαιότητα σήμαινε

 αυτόν που έχει εισαχθεί (μυηθεί) στα μυστήρια.

  ΜΥΗΣΗ : Μύησης είναι η επέκταση της συνείδησης

 και η προσέγγιση των θεϊκών όψεων που κρύβει μέσα του ο  άνθρωπος.

Τρία  ήταν κυρίως  τα στάδια ή οι βαθμίδες 

που οδηγούσαν στην ολοκλήρωση 

της εισδοχής του υποψήφιου 

σε ένα από τα μυητικά συστήματα. 

Ο Πρόκλος ονομάζει τις φάσεις:

α. Τελετή ή καθαρμός- το προκαταρκτικό στάδιο.

β. Μύηση – η κυρίως γνώση.

γ. Εποπτεία -ανώτατος βαθμός μύησης.

 Στον Φαίδρο ο Πλάτωνας περιγράφει το στάδιο της

 «εποπτείας» ως εξής : «Αλλά αυτοί που έλαβαν μέρος

 σε εκείνη από τις τελετουργίες που είναι νόμιμο 

 να την ονομάζουμε μακαριότατη, βλέπουν 

 τη λαμπρή ωραιότητα και τη μακάρια όψη

 και την πραγματική θέασή τους.».

 Ο Πίνδαρος αναφέρει : «Ευτυχής είναι εκείνος

 που είδε τα Ελευσίνια  μυστήρια,

 γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής 

 και τις αρχές που δόθηκαν στον άνθρωπο από τον Θεό».

  Ο Αριστείδης  για την μύηση του είπε: 

  «Νόμισα ότι ήρθα σε επαφή με τον Θεό, 

   και τον ένοιωσα να πλησιάζει  εγγύτερα,

  και ήμουν τότε ανάμεσα σε εγρήγορση και ύπνο.

 Το πνεύμα μου ήταν ανάλαφρο, 

 ώστε κανείς που δεν έχει μυηθεί

 δεν μπορεί να μιλήσει για αυτό ή να το κατανοήσει».